Tekst: HAMO
Zaśmiałam się z żartu z szeptanymi słowami.
Po wysłuchaniu sprawiedliwej automatycznej sekretarki,
Łapię się za głowę. Mam na imię 'Bóg.'
Głosy ludzi, słyszałam je.
Marzenia, nadzieje, skargi.
Głosy ludzi, denerwują mnie.
Nie chcę już dłużej słuchać.
Mój głos, nie dosięga.
Zniosłam to, samotna, na zawsze.
Mój głos, nikt nie chce słuchać, ale telefon dzwoni.
Przy pojedynczym ukłonie, byłam szczęśliwa.
Pod koniec pomysłu, żart bez znaczenia.
Przed odczytem, osoba się zatrzymała. "Czy wiesz?"
Zapytałam o stworzenie**, Twoją odpowiedź.
Nie rozumiem znaczenia wygłaszanych słów.
Powtarzając się, głos nadziei zmienił swój kierunek.
Wygłoszone słowa zostały rzucone we mnie.
Powierzając to mi. Ty, odłóż telefon.
6,900,000,000 minut automatycznych odpowiedzi,
Wciąż szydzą w mojej głowie.
6,900,000,000 minut automatycznych odpowiedzi,
Wciąż rozchodzą się echem w mojej głowie.
*tarczę telefonu
**kreację, stworzenie czegoś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz